Weer genoeg beleefd voor een blog!

Nou, het mocht even duren maar daar zijn we dan eindelijk weer hoor! Sorry voor het lange wachten maar zoals ik in eerdere blogs al schreef beleven we uiteraard niet elke dag iets heel bijzonders dus daar val ik niemand mee lastig, haha!

We maken er maar weer een samenvatting van, dat leest wel zo lekker toch?

7 mei ging ik een paar uur met Pascal naar Epcot, ik kon een FastPass krijgen voor Test Track en dat wil hij altijd wel! Geen foto's van "onze" auto maar wel van Pascal met Heihei (die domme maar hilarische haan uit de film Moana):

's Avonds kwam Ronald de Zwijger nog gezellig op de koffie (de rest van het gezin was naar de film en daar had hij geen zin in) en terwijl hij er was kreeg ik ineens een Messenger berichtje van Kim Koopman met een (volgens haar) brutale vraag. Ze verbleef in een hotel vlakbij ons en zou een paar dagen naar Californie gaan, of ze bij ons een van haar koffers achter mocht laten? Natuurlijk mocht dat, geen enkel probleem, en we spraken meteen maar af dat we de donderdag erop bij ons zouden barbecuen samen met Ronald en zijn gezin. 

De volgende dag kreeg ik een berichtje van Ronald dat de bbq helaas niet door kon gaan, ze hadden nog teveel te doen en zouden vrijdag naar huis gaan dus heel begrijpelijk. De bbq werd daarop ingeruild voor koffie met iets lekkers die avond bij Ronald en Ethel thuis. We brachten eind van de middag eerst Huub, Ellen, Jette en Anna naar het vliegveld (afscheid nemen blijft niet leuk hoor) en gingen daarna een hapje eten bij Applebee's. Daarover kan ik helaas niet zoveel goeds vertellen dus daar hou ik het bij. Na het eten vertrokken we naar Formosa Gardens en hebben we een hele gezellige avond gehad met Ronald, Ethel, Kim, Gerrit en Joke. Wij vertrokken om een uur of half 10 maar hoorden later dat de rest dus pas om een uur of half een vertrok!

10 mei hebben we een ticket voor Michelle geboekt want die mist ons toch wel heel erg hoor! Ze komt 25 mei tot 11 juni naar ons toe, heerlijk!!

Pascal had een project op school gehad met betrekking tot zelfbewustzijn en gedrag. Ze bleken dus een hele ceremonie te hebben gehad (oh sorry mam, vergeten door te geven). Gelukkig had Nicole het wel gehoord dus heb ik er wel foto's van:

 

Vrijdag 11 mei gingen we uit eten met Kim bij Miller's Ale House op de 535. We hadden verwacht dat het erg druk zou zijn maar dat bleek mee te vallen, bij aankomst zat Kim zelfs al aan tafel! We hebben heel gezellig en lekker gegeten, een foto mocht natuurlijk niet ontbreken:

Na het eten is Kim met ons meegegaan naar huis en hebben we haar koffer in de logeerkamer gezet (onderwijl grappend over wat er allemaal in zou kunnen zitten waar wij geen weet van hadden). We klepten lekker verder (daar zijn we heel goed in) en na een paar uur nam Kim afscheid want ze moest al vroeg op het vliegveld zijn.

Zondag 13 mei was het moederdag, da's een hele happening hier want de hele dag wenst werkelijk iedereen je Happy Mothers Day! Pascal en Ron hadden samen ontbijt voor me gemaakt en ik kreeg lieve cadeautjes. Pascal had een leuke mok, een zakje Hershey's Kisses en een grappige kaart gekocht, van Ron kreeg ik een Starbucks giftcard en van Michelle een komische kaart met een koala. Kortom, geweldige cadeautjes!

 










De werkweek begon weer, oh wacht even onze werkweek is de hele week! Ron heeft een rek gekocht voor achterop de truck zodat hij o.a. zijn hogedrukreiniger makkelijker mee kan nemen en zichzelf geen hernia tilt als hij hem uit de truck moet halen. Je kunt er ook barbecues op zetten :).

Tijdens een bezoekje aan Winter Garden kwam ik een auto tegen met deze sticker, ik moet hem even delen hoor!

Ron was aan het werk en deed me de groeten van Ko. Ik dacht dat hij Marco, een vriend van ons bedoelde want die noemen we altijd zo, de foto laat zien wie hij bedoelde! Beetje flauw maar wel grappig ;).

De week kabbelde voort met hier en daar een kleine ontploffing van mijn kant, meestal had dit betrekking op schoonmaaksters, maar over het algemeen ging het best lekker! We hadden een paar ontmoetingen met huiseigenaren, wat bij eentje dus resulteerde in een barbecue bij hun thuis en hun zoon die twee keer met Pascal heeft gespeeld!

17 mei was ik een keertje op tijd thuis en had Pascal afgesproken om met Austin te gaan spelen, ze zouden vanuit school samen naar huis lopen. Rond een uur of half 3 begon het echter gigantisch donker te worden buiten dus ik zag de bui letterlijk hangen! En ja hoor, om 14.40 kreeg ik een email en een sms (voor het geval je er eentje mist) van school waarin alle ouders verzocht werd hun kind zelf uit school te halen want vanwege het enorm slechte weer mochten ze niet alleen naar buiten (regen en een beetje gerommel). Dit hield in dat ik dus meteen contact heb opgenomen met Nicole, de moeder van Austin, want ik mocht hem dus niet meenemen. Ik sprong in de auto en reed naar school alwaar het filerijden was op de parkeerplaats. Ik nam mijn speciale kaart mee waar Pascals naam op staat en de naam van zijn leerkracht en snelde naar de hoofdingang, daar kon ik aansluiten bij de lange rij ouders. Vooraan moest je een formulier invullen met de gegevens van jou en je kind en mocht ik hem ophalen uit de kantine. Je kunt wel stellen dat dit totaal anders is als op de Nederlandse scholen, daar laten ze de kids gewoon weggaan ongeacht het weer! Ik heb toen ik in de rij stond nog overwogen om foto's te maken maar bedacht me dat ze dat misschien niet in dank afnemen!

18 mei heb ik, na het ontvangen van mijn bestelling van kattenbenodigdheden, even zitten chatten met Chewy.com. Wat was er gebeurd? De dozen stonden voor de deur en een paar waren enorm ingedeukt, bij het optillen stroomde de kastenbakstenen dus over mijn voeten en portaal. Het werd netjes opgelost en ik zou twee nieuwe boxen met steentjes krijgen. Nu is dat niet zo bijzonder om te melden maar ik vond de afsluitende zinnetjes in de chat wel geweldig:

 

Veel meer bijzonders is er daarna eigenlijk niet meer gebeurd. We hebben heeeeeeeeeel veel regen gehad:

Gisteren ben ik nog even naar Hollywood Studio's gegaan om onze Annual Pasholder Magneet van Donald Duck op te halen, ik ben langer bezig geweest met parkeren dan dat ik binnen ben geweest want het was echt superdruk daar! Maar goed, ik heb mijn magneet en hij is echt leuk.

Toen ik weer in het trammetje naar de auto zat kreeg ik een berichtje van Kim of ze haar koffer op kon halen. Toevallig had ik verder geen plannen dus zou ze rond een uur of 4 bij ons zijn. We kletsten lekker bij en ze vertelde hoe leuk het was geweest in Californie. Toen ze op het punt stond om weg te gaan belde Ron en vroeg of ze het soms leuk vond om samen een hapje te gaan eten. Lang verhaal kort, we gingen naar Gators Dockside en hebben heerlijk gegeten! 

Vandaag was het eindelijk weer een dagje echt lekker. Ik had het niet enorm druk wat resulteerde in een gezellige lunch met Ron bij Sarah's Greek Cuisine in Clermont. Tijdens het eten kwam er een brutale kraanvogel voorbij die patat lustte, echt geweldig!

 

Nou, tot zover onze belevenissen van de afgelopen weken. Vrijdag gaan we Michelle ophalen en volgende week hebben we een bijeenkomst vanwege de graduation van 5th Grade Elementary in een kerk (de kantine van school is te klein) dus ik denk dat het volgende blog niet lang op zich laat wachten.

Bedankt voor het lezen weer en tot snel!

Druk, druk, druk

Zoals ik in mijn vorige blog schreef kregen we nog meer visite. Huub, Ellen, Anna en Jette zouden zondag 29 april om 10 uur met Lufthansa via Frankfurt naar Orlando vliegen. Let vooral op "zouden" want het was precies op de dag dat Schiphol plat lag vanwege een stroomstoring........ Helaas hield dit in dat ze de vlucht niet gingen halen want niets deed het op Schiphol. Na veel vijven en zessen werden ze omgeboekt naar een vlucht van 13.00 uur met Delta naar Detroit en dan naar Orlando met een overstap van circa 1,5 uur. Omdat Huub gedeeltelijk in een rolstoel zit hadden ze extra begeleiding en dat heeft ervoor gezorgd dat ze de vluchten allebei gehaald hadden en rond 20.30 uur op MCO landden (tikkeltje gesloopt maar dat mocht de pret niet drukken). De vakantie kon beginnen!

Ons huis zat dus vol, elke slaapkamer was bezet en in Michelle's kamer hadden we een extra luchtbed neergelegd want we kwamen 1 bed tekort. De rest van de week verliep heel gezellig. We gingen naar Walmart waar Jette rondgereden werd door Anna:

We hebben de bbq aangezet:

We gingen lekker uit eten bij Bahama Breeze want Huub was een paar weken geleden 60 jaar geworden:

Pascal, Bep, Jannie en ik zijn naar de minigolfbaan bij Blizzard Beach geweest. Het was een enorm leuke ervaring om met 30 graden Celsius onder het genot van kerstliedjes (echt waar!) op een (nep)besneeuwde baan te spelen. 

 

 

 

 

 

En toen brak, na 12 gezellige dagen, het onvermijdelijke moment van vertrek aan. Vrijdag 4 mei gingen Bep, Jannie en Michelle weer terug naar huis. Maar niet voordat we een tussenstop hebben gemaakt bij villa Aiyana want die hadden Bep en Michelle nog niet gezien. Ze vonden het absoluut fantastisch, Michelle was niet uit de gameroom te krijgen ;). Rond een uur of 2 vertrokken we richting MCO en gaven we de koffers af bij de curbside balie, dat scheelt een hoop tijd hoor want iedereen staat binnen in de rij terwijl daar vrijwel niemand was! We haalden nog wat te drinken bij Starbucks en kletsten nog even in de hal.

 

Ik zal niet teveel uitweiden over het afscheid maar het was niet leuk, dat zullen jullie wel begrijpen!

Na heel veel zwaaien gingen wij naar de auto toen ik al een sms van Delta kreeg met de mededeling dat hun vlucht een half uur vertraging had, dit hield in dat ze nog maar een half uur overstaptijd op Atlanta hadden. Michelle is meteen bij de balie gaan vragen wat de mogelijkheden waren waarna ze wat verder voor in het vliegtuig werden gezet zodat ze er snel uit konden, volgens de medewerkster hoefden ze zich niet druk te maken.

Dat bleek uiteindelijk ook wel want op Atlanta waren ze keurig op tijd bij de gate maar hadden nog een uur vertraging helaas. Maar goed, ze hadden het allemaal gehaald en de terugvlucht is prima verlopen en dat is het belangrijkste!

Zaterdag (gisteren dus) is Pascal met de Hartmannetjes naar Wild Florida geweest, wij moesten helaas werken maar dat was niet anders. Ze hebben een airboat ride gedaan en zijn heerlijk aan de wandel geweest. Pascal heeft nog een pluchen Maki gekocht en die mocht even bij Ron zitten:

Vandaag (zondag) hadden we een afspraak met een huiseigenaar waarna we nog wat af moesten handelen bij een ander huis op Watersong in Davenport. Wat als een gewone dag begon werd toch een beetje spannend want Ron kreeg een telefoontje van Lynn (de andere Nederlandse property manager) met de vraag op wij op Watersong zaten. Wat bleek, aan de overkant was een schoonmaakster een huis van Lynn aan het schoonmaken en toen zij naar buiten wilde zat er een alligator voor de deur! De schrik was natuurlijk groot want die wil je niet tegenkomen. We gingen meteen naar buiten, Ron gewapend met zijn slangentang en ik met mijn mobiele telefoon want dat is natuurlijk leuk voor later! Het bleek een gator te zijn van ongeveer 1.20 meter en toen Ron er heldhaftig op afging begon hij stevig te blazen, Ron deed een poging om hem met zijn tang te grijpen maar dat lukte helaas niet dus begon hij hem op te jagen langs het huis met de bedoeling hem in het achtergelegen meertje te laten eindigen. Helaas was deze gator niet bepaald snugger want hij schoot dwars door een poolscreen heen het zwembad in en kon er niet meer uitkomen. Er kwamen inmiddels meer mensen kijken want dat zie je natuurlijk niet iedere dag! Ron belde uiteindelijk met de politie en na een kwartiertje kwam er een sheriff kijken waarna hij een trapper heeft gebeld. Dit zou ongeveer een uur duren dus pakte meneer agent maar een stoel en is buiten de overkapping gaan wachten. Wij zijn nog even bij de overburen geweest om e.e.a. te regelen (wij managen dat huis) en toen we weg wilden gaan was de trapper net gearriveerd. Het vangen van de gator had nog wat voeten in de aarde want daar had hij uiteraard geen zin en maar het is uiteindelijk toch gelukt. De bek van deze kleine crimineel werd dichtgeplakt en we mochten hem nog even fotograferen waarna hij werd afgevoerd naar een ander meer. Zie hier de fotoreportage:

 

 

Na dit spannende intermezzo zijn we vertrokken naar Country Creek want Jose, haar man en een vriendin waren gearriveerd en hadden nog wat spulletjes voor ons meegenomen (nogmaals bedankt daarvoor!). We kenden elkaar alleen via Facebook dus maakten we eerst kennis en hebben gezellig zitten kletsen. Rond een uur of 5 namen we afscheid en gingen we op huis aan. Vanavond moesten we nog even wat afgeven bij een huis waarna we pizza zijn gaan eten bij Diromio's, het was erg lekker! 

Tot zover weer onze belevenissen, tot de volgende keer maar weer!