Never a dull moment!

Het is pas acht dagen geleden dat ik mijn laatste blog schreef maar sindsdien is er zoveel gebeurd dat het al weer tijd was voor een nieuw blog!

Allereerst maar de "normale" dingen. Pascal heeft een kostuum uitgekozen voor Halloween, een foto hiervan post ik in het volgende blog :). Nadat we bij Party City waren geweest gingen we, uiteraard, even bij PetSmart kijken en laat het nou net weer Adopt-A-Kitty day zijn. Dat betekende heel veel schattige kleine katjes!

 

Omdat de temperatuur nu wat omlaag gaat ben ik weer begonnen met hardlopen, bij de meertjes waar ik loop (voor ons huis) zit volop wildlife!

 

 

 






Afgelopen dinsdag heeft Michelle samen met Ron haar nieuwe (gebruikte) motor opgehaald en deze naar huis gereden. Het viel haar nog niet mee, de rit duurde meer dan een uur en ze reden in het donker. Gelukkig hadden ze, via de helmen, contact en kon Ron haar aanwijzingen geven. Ze kwamen veilig thuis en de komende tijd zal Ron haar les gaan geven. Overigens blijft het wel een heel vreemd (en eng) idee dat mensen dus gewoon zonder enige ervaring na een cursus van slechts 2 dagen de weg op mogen met een motor........

 

 

Dan komen hier de laatste nieuwtjes: Pascal heeft een uitnodiging van school gehad om begin november auditie te doen voor een gitaarband die wordt samengesteld met leerlingen van verschillende scholen in de county. Hij is samen met 8 of 9 andere kinderen geselecteerd en als hij gekozen wordt mag hij begin februari 2019 een optreden geven in Winter Park, wordt vervolgd!

Michelle had via Internet uitgevonden dat een professioneel basketballteam, Orlando Boom, tryouts hield voor een nieuw damesteam en had begin oktober haar eerste tryout. Na deze 4 uur durende training was ze kapot en werd gevraagd om 27 oktober nogmaals te komen zodat er een goede selectie samengesteld kon worden. Uiteraard wilde ze dit heel graag en heeft de afgelopen weken dan ook behoorlijk getraind zodat ze zaterdag goed voorbereid op de training kon verschijnen. De training bestond uit behoorlijk wat conditietraining en heel veel rennen, ze hield het heel goed vol en vond het enorm leuk om te doen. Er deden 14 dames (allemaal 21 plus dus Michelle was de jongste) auditie en kregen te horen dat ze zaterdagavond een email zouden ontvangen of ze geselecteerd waren of niet, er zouden er 7 gekozen worden. We gingen eerst lekker eten halen bij de Orlando Currywurst Truck, deze stond op 10 minuten van ons huis in Summerlake Park, en hebben gezellig Duits gekletst met de eigenaren.

Thuisgekomen begon het wachten. Iedere paar minuten checkte Michelle haar email en er kwam maar niets, geloof me dat is redelijk zenuwslopend hoor! Uiteindelijk viel ze in slaap op de bank en schrok rond een uur of half 11 wakker, uiteraard werd de mail weer gecheckt en bleek het lang verwachte mailtje er te zijn. De ogen werden groot want er bleek een contract voor haar te zijn!!! Ze gaat dus, als ze het contract ondertekent, een jaar spelen in een professioneel team. Dit team zal gaan uitkomen in de WBDA, een Development league waarin spelers hun talenten kunnen laten zien om uiteindelijk de stap te maken naar een nog hoger niveau overzees of zelfs naar de WNBA (dames versie van NBA). Dit houdt in dat ze niet alleen regionaal maar ook uiteindelijk landelijke wedstrijden zal gaan spelen waarbij alles door het team wordt geregeld, niet alleen kleding maar ook transport en accommodatie als ze verder weg moeten. Ook zal ze deelnemen aan promotionele activiteiten, wordt er een promotiefilmpje van haar gemaakt, krijgen wij twee VIP kaarten voor de thuiswedstrijden en nog wat andere dingen. Jullie zullen begrijpen dat we allemaal helemaal hoteldebotel zijn van deze ontwikkelingen, wie had dit ooit kunnen denken? De komende week zullen we het contract heel nauwkeurig nalezen zodat we zeker weten dat alles in orde is en als dat zo is zal ze het tot begin 2020 heel erg druk krijgen!

Tot zover de laatste nieuwtjes van de Biegjes, zodra er weer wat te melden valt lezen jullie het wel weer. Bedankt voor het lezen weer en tot snel!!

Een paar weken in 1 blog

In mijn laatste blog vertelde ik dat Pascal mee mocht doen aan een concert van zijn school. Op 8 oktober moest er eerst geoefend worden op school waarna we hem opgehaald hebben. We hoorden toen ook dat hij, samen met een ander jongetje, als enige uit zijn klas gekozen was en dat hij ook nog de jongste was. Dat vonden we natuurlijk heel knap!

Woensdag zijn we gezellig op de koffie gegaan bij Hannie en Wim, ze waren dinsdagavond gearriveerd en verbleven in een villa op High Grove. Het was ontzettend leuk om elkaar weer "live" te spreken in plaats van via FaceTime! Op dezelfde dag kwam mijn broodmachine aan. Nadat we een heerlijk vers brood van Arjan en Ina hadden gekregen begon het bij mij ook te kriebelen en ga ik zelf brood proberen te bakken, aangezien het meeste brood hier niet echt lekker is. Zie hier een foto van mijn allereerste baksel (en het was nog eetbaar ook, haha).

11 oktober was de dag dan toch aangebroken dat Pascal mocht optreden. Michelle had afgesproken om met een aantal medestudenten naar de Halloween Horror night te gaan in Universal dus die ging niet mee. Sally en Vaughn vonden het echter wel erg leuk om te komen kijken dus spraken we af elkaar bij de Windermere High School te zien. Pascal moest in pak, we hadden aan het begin van het schooljaar al strikte regels gekregen, en hij was ontzettend trots dat hij het nu aan mocht om op te treden.

Het concert zou om 18.30 uur beginnen maar de studenten moesten er om 17.30 uur al zijn. Dat hield dus in dat wij er ook nogal vroeg waren, het gaf ons wel de kans om even met zijn leraar te praten (hele leuke enthousiaste man) en tot onze grote vreugde ging de zaal op dat moment al open dus konden we een mooi plekje zoeken. We hielden wat stoelen vrij voor de rest, Sally belde dat ze onderweg waren met twee extra gasten dus dat was een verrassing. Toen ze aankwamen bleek dat ze Julie (hun buurvrouw) en Dahlia (Pascal's vriendinnetje van 13) hadden meegenomen. Pascal had Dahlia al een tijdje niet gezien dus was blij verrast! Het concert begon met een drumband van de high school waarna er allerlei optredens volgden, het varieerde van een jazzband tot een klein toneelstukje. De gitaargroep trad helaas niet op het grote podium op dus moesten we naar achteren rennen toen het begon om wat beeld en geluid te hebben. We hebben enorm genoten van alle optredens, en het is ontzettend knap om te zien wat een talent er rondloopt!

 

 

Hierbij nog wat beeld en geluid:
https://www.facebook.com/monique.biegelaarlor/videos/2073950335969177/

https://www.facebook.com/monique.biegelaarlor/videos/2073934855970725/

Na het concert zijn we nog een hapje gaan eten bij Spoleto en zaten de tortelduifjes gezellig bij elkaar.

Na deze leuke avond ging het normale leven weer verder. Werk en school, kortom niks bijzonders! 

We gingen met Wim en Hannie uit eten bij Texas Roadhouse:

 



We versierden het huis in Halloween Style:

En dit is het nieuwste lid van onze familie:

https://www.facebook.com/monique.biegelaarlor/videos/pcb.2077648265599384/2077647645599446/?type=3&theater

Op zondag hebben we lekker gebarbecued met Ton, Lidy, Arjan, Ina, Wim en Hannie. We wilden eerst uit eten gaan maar besloten dat dit gezelliger was, en dat klopte helemaal!

Ik heb een leven gered bij een van de huizen (het arme beestje kon niet meer uit het zwembad komen):

 






We hebben Izzy omgedoopt in Wokkeltje (en ze luistert ook nog, haha):

Vorige week heeft Michelle, bijna tussen neus en lippen door, haar motorrijbewijs gehaald. Ze had nog nooit op een motor gereden maar dat maakt hier dus niet uit. Overigens waren er ook zeer gevorderde rijders, er was er eentje die al 16 jaar zonder rijbewijs rondreed! De cursus duurt maar liefst twee hele dagen en dan mag je gewoon de weg op! Uiteraard gaat dat niet gebeuren, er wordt nu gekeken voor een motor en dan gaat Ron haar begeleiden en de fijne kneepjes bijbrengen. Overigens wel heel knap, zowel haar theorie als voor praktijk heeft ze vrijwel foutloos gedaan. Het bijschrijven van haar endorsement kon binnen enkele dagen geregeld worden want ze ging achterop bij Ron naar Biketoberfest in Daytona en wilde, indien mogelijk, ook proefritjes kunnen maken. Onze lieftallige dochter is echt een kloon van Ron!

 

Voordat Ron naar Daytona kon heeft hij samen met Troy nog in drie dagen een appartement op Bahama Bay geschilderd, het is echt prachtig geworden!

Vandaag (zaterdag) was zo'n dag die op zich best goed begon. Helaas kreeg ik al snel een telefoontje van een van onze huiseigenaren (uit Duitsland) dat haar gasten nog niet vertrokken waren, dat kon ze aan het alarmsysteem zien. Probleem was dat de volgende gasten 's middags zouden arriveren en ik kreeg het telefoontje om 10.30 uur! Kortom, ik ging in conclaaf met de gasten (die volgens mij licht laveloos in bed lagen want ze klonk nogal suf) die de schoonmakers doodleuk mededeelden dat ze binnen mochten komen als iedereen gedoucht had en de spullen waren ingepakt! Uiteindelijk zijn ze om 11.20 uur vertrokken en kon de crew erin. Op het eerste adres waar ik arriveerde had de airco kuren, gelukkig kon Ron komen kijken en kreeg hij het weer in orde. De andere huizen hadden gelukkig geen problemen maar aan het einde van de dag bleek de airco in het eerste huis toch niet te werken (gasten belden) en hebben we de technicus van het bedrijf maar laten komen, systeem bleek bijna verstopt te zijn en moest doorgeblazen worden waarna het weer goed werkte. Bij een ander huis kon ik nog langs om de zwembadverwarming na te laten kijken, ook daar mag een technicus naartoe. Kortom, een dag zoals ik ze liever niet heb. Maar ja, dat hoort er uiteraard ook bij!

Oh ja, Matthijs, Femke, Emma en de ouders van Femke zijn donderdag ook aangekomen en verblijven in onze villa op Solterra. Ze hadden een soort overlevingspakket voor ons meegenomen :).

Op dezelfde dag zijn Hannie en Wim vertrokken uit Clermont om hun laatste vakantieweek door te brengen in Cape Coral, jammer dat ze al weer vertrokken hoor!

Rest me nog te vertellen dat Michelle en Pascal allebei nog altijd prachtige cijfers halen op school en dat zoonlief al een Amerikaans accent begint te ontwikkelen.

Dat was het wel weer zo'n beetje. Ik ben vast wel weer wat vergeten maar dat maakt niks uit toch?

Van alles wat

Hallo allemaal! Laat ik beginnen met iedereen heel hartelijk te bedanken voor alle leuke reacties op ons blog, we zijn blij dat jullie ons volgen!

Verder willen we graag de volgende mensen bedanken voor het meenemen (en achterlaten) van diverse Nederlandse producten in de afgelopen weken: Ronald, Suus en Jort, Ina en Arjan, Gerrie en Ruwien, Desiree, Kim en iedereen die ik vergeten ben (bij voorbaat sorry). We zijn er ontzettend blij mee dat iedereen spulletjes voor ons meeneemt, bedankt!! Jemig, het lijken de Oscars wel......

Wat hebben we de afgelopen weken allemaal gedaan? Ron heeft in de week na mijn verjaardag weer een weekje school gehad. Je moet namelijk na het examen voor Realtor nog een keer 45 uur les volgen voordat je daadwerkelijk als makelaar aan de slag mag, deze week werd ook afgesloten met een test. Vol trots kan ik vertellen dat Ron ook deze week met goed gevolg heeft afgerond!

Diezelfde week kreeg ik een Whatsappje van Michelle met de mededeling dat de Orlando Currywurst Foodtruck op donderdag bij ons in de buurt op een foodtruckavond zou staan (10 minuten rijden) en of we daar naartoe konden (met een heleboel please en zo erachteraan, haha) want ze had zo'n zin in Apfelschorle en Bratwurst. De keuze was snel gemaakt dus gingen we erheen en we hadden er geen spijt van, wat was dat lekker zeg! Dankzij de eigenaar van de truck kwamen we erachter dat de Aldi apfelschorle verkocht dus diezelfde avond sloegen we onze slag en kwamen thuis met niet alleen deze flesjes maar ook apfelstrudel, bratwurst en overheerlijke (op Nederlandse lijkende) yoghurt!

 

 






Mijn vrijdag begon niet echt geweldig, weer eens een huis dat niet schoongemaakt was terwijl er die dag mensen aan zouden komen, dus mijn humeur was enigszins tot het nulpunt gezakt. Ik besloot een ijskoffie te halen bij de Wawa en kreeg mijn beker al snel. Dankzij de medewerkster werd mijn humeur weer beter!

De rest van de dag verliep gelukkig wel goed hoor! Ik had ook nog een vraagje gekregen van Desiree of ik een paar boeken en een opblaasflamingo wilde hebben want die konden niet meer mee terug naar Nederland. Uiteraard wilde ik dat wel dus kreeg ik de code van hun villa op Sandy Ridge om de spullen op te halen. Helaas waren ze zelf niet aanwezig dus we konden niet kennismaken maar volgende keer hopelijk beter!

 

's Avonds was er een open avond op Pascals school. We gingen er uiteraard heen want we hadden tot nu toe alleen de gymzaal en schoolplein gezien. Een aantal leerkrachten gaven uitleg over de lesmethode (merendeel met digibord) en vooral het bord met klassenregels van leerlingen in het science-lokaal vonden we wel hilarisch!

 

 

We maakten op zaterdag kennis met Gerrie en Ruwien die samen met Kim en haar nichtje Renee eerst bij ons op visite kwamen waarna we uit eten gingen bij "onze" Italiaan. De avond was ontzettend gezellig en het was net of we elkaar al jaren kenden!

Verder zijn we 4 keer achter elkaar naar Epcot geweest want ze hadden weer gratis dingen voor jaarkaarthouders. Als je 1 keer ging kreeg je een automagneet en bij 4 bezoeken kreeg je een houten snijplankje met Mickey Mouse erop (volgens Ron kun je er prima cherrytomaatjes op snijden zo klein is het plankje, hihi). Maar goed, je moet een gegeven muis natuurlijk niet in de bek kijken!

 

 

 






Ron ging met Vanessa, Troy, Andres (de zoon van Vanessa) en Michelle naar een bike night in Kissimmee. Ze gingen op de motor dus ik heb vriendelijk bedankt!

Op vrijdag had Michelle haar theorie en praktijk voor haar rijbewijs. Hier is haar verslag van die dag:

Eerst moest ik het theorie examen afleggen, er waren 50 vragen waarvan je er 40 goed moest hebben. Je kreeg er een uur de tijd voor, maar volgens mij deed ik er ongeveer een kwartiertje over. Dat is ook niet heel vreemd als je vragen krijgt zoals ''Wie moet er in de auto een stoelriem om?'' en ''De CD in je auto is afgelopen, neem je even de tijd om hem onder het rijden te verwisselen of stop je op een parkeerplaats?'' Het was dan ook wel bijzonder om te zien dat het grietje naast me 19 correct en 4 fout had. Het ging allemaal wel lekker en toen ik bij vraag 40 was kreeg ik de melding dat ik er al 40 goed had en was geslaagd. Even later mocht ik dan ook mijn praktijk examen doen - op de parkeerplaats. De examinator zei bij elke opdracht duidelijk dat ik alle tijd mocht nemen die ik nodig had (weet niet of dat helemaal de bedoeling is, mag dat straks op de weg ook?). We begonnen met parkeren, dit moest gebeuren tussen 4 pionnetjes zodat het realistisch was en leek alsof je hem tussen 2 auto's in moest zetten. Iets minder realistisch was de zeeën van ruimte die je kreeg om de auto erin te rijden. Een landingsbaan op Schiphol is er niks bij. Vervolgens moest ik de auto er weer uit rijden om door te gaan naar de volgende opdracht: stoppen voor een stopbord. Wat een opgave. Hierna moest ik afslaan (van de parkeerplaats af) en voor maar liefst 6 meter op de openbare weg rijden om vervolgens weer af te slaan in een straatje waar ik moest keren door te steken. Daarna mocht ik weer diezelfde 6 meter terug rijden op de openbare weg om weer terug te gaan naar de parkeerplaats. Hier moest ik een noodstop maken van maar liefst.......25 kilometer per uur! Gelukkig kwamen we heelhuids door deze opdracht heen zodat ik de laatste opdracht kon doen. ''Je gaat nu net zo lang langzaam achteruit rijden totdat ik stop zeg''. Je denkt dan dat er misschien een addertje onder het gras zit, maar nee, dit was de opdracht. Ik mocht weer terugrijden naar waar we vandaan kwamen en toen hoorde ik dat ik geslaagd was. Ze moesten nu alleen nog wat papierwerk regelen om het rijbewijs gereed te maken, dus of ik even wilde gaan zitten in de wachtruimte. Dat wachten tot ik geholpen werd duurde uiteindelijk langer dan het theorie en praktijk examen bij elkaar, maar uiteindelijk liep ik naar buiten met mijn Florida Drivers License!

Ron en ik hadden afgelopen zaterdag, voor het eerst sinds tijden, weer eens een date. We gingen samen naar de film The House with a Clock in its Walls nadat we eerst uit eten zijn geweest bij Taco Bell (niet romantisch maar wel lekker snel). De film was geweldig en we hadden geen spijt dat we geweest zijn!

Zondag zijn we naar de markt in Mount Dora geweest. Ik had zowaar een dagje geen huizen dus we gingen Vanessa (en Troy) opzoeken want zij verkoopt daar haar eigengemaakte pasta. We kochten uiteraard pasta en aten een crepe met banaan en een halve pot nutella bij een Duits standje (we lijken in de Duitse modus te zitten), hij was heerlijk!

We kletsten nog gezellig met Vanessa en Troy en maakten wat foto's waarna we nog een rondje door Mount Dora deden en naar huis zijn gereden.

 

 

Deze grappige dingen kwamen we nog tegen:

 

 

Thuisgekomen heb ik een heerlijke pasta gemaakt met de portobello tagliatelle van Vanessa:

Het was de afgelopen weken iets rustiger in huizenland dus hadden we een beetje meer tijd voor onszelf en de kinderen, ook wel even lekker hoor. Michelle gaat lekker op college, behalve dan dat haar wiskundelerares uit pure wanhoop over haar studenten op de grond ging liggen (?), maar haar cijfers zijn ontzettend goed dus geen klagen gelukkig!

 

Pascal heeft zijn eerste rapport gehad en hij had mooie resultaten, ook geen klagen dus.

Hij mag trouwens 11 oktober op de Windermere Highschool meedoen met een concert op zijn gitaar, meer hierover uiteraard na het concert.

Tot zover weer ons blog, toch weer langer dan ik gedacht had maar dat moeten jullie me maar niet kwalijk nemen.

See you next time!!