Druk, druk, druk

Zoals ik in mijn vorige blog schreef kregen we nog meer visite. Huub, Ellen, Anna en Jette zouden zondag 29 april om 10 uur met Lufthansa via Frankfurt naar Orlando vliegen. Let vooral op "zouden" want het was precies op de dag dat Schiphol plat lag vanwege een stroomstoring........ Helaas hield dit in dat ze de vlucht niet gingen halen want niets deed het op Schiphol. Na veel vijven en zessen werden ze omgeboekt naar een vlucht van 13.00 uur met Delta naar Detroit en dan naar Orlando met een overstap van circa 1,5 uur. Omdat Huub gedeeltelijk in een rolstoel zit hadden ze extra begeleiding en dat heeft ervoor gezorgd dat ze de vluchten allebei gehaald hadden en rond 20.30 uur op MCO landden (tikkeltje gesloopt maar dat mocht de pret niet drukken). De vakantie kon beginnen!

Ons huis zat dus vol, elke slaapkamer was bezet en in Michelle's kamer hadden we een extra luchtbed neergelegd want we kwamen 1 bed tekort. De rest van de week verliep heel gezellig. We gingen naar Walmart waar Jette rondgereden werd door Anna:

We hebben de bbq aangezet:

We gingen lekker uit eten bij Bahama Breeze want Huub was een paar weken geleden 60 jaar geworden:

Pascal, Bep, Jannie en ik zijn naar de minigolfbaan bij Blizzard Beach geweest. Het was een enorm leuke ervaring om met 30 graden Celsius onder het genot van kerstliedjes (echt waar!) op een (nep)besneeuwde baan te spelen. 

 

 

 

 

 

En toen brak, na 12 gezellige dagen, het onvermijdelijke moment van vertrek aan. Vrijdag 4 mei gingen Bep, Jannie en Michelle weer terug naar huis. Maar niet voordat we een tussenstop hebben gemaakt bij villa Aiyana want die hadden Bep en Michelle nog niet gezien. Ze vonden het absoluut fantastisch, Michelle was niet uit de gameroom te krijgen ;). Rond een uur of 2 vertrokken we richting MCO en gaven we de koffers af bij de curbside balie, dat scheelt een hoop tijd hoor want iedereen staat binnen in de rij terwijl daar vrijwel niemand was! We haalden nog wat te drinken bij Starbucks en kletsten nog even in de hal.

 

Ik zal niet teveel uitweiden over het afscheid maar het was niet leuk, dat zullen jullie wel begrijpen!

Na heel veel zwaaien gingen wij naar de auto toen ik al een sms van Delta kreeg met de mededeling dat hun vlucht een half uur vertraging had, dit hield in dat ze nog maar een half uur overstaptijd op Atlanta hadden. Michelle is meteen bij de balie gaan vragen wat de mogelijkheden waren waarna ze wat verder voor in het vliegtuig werden gezet zodat ze er snel uit konden, volgens de medewerkster hoefden ze zich niet druk te maken.

Dat bleek uiteindelijk ook wel want op Atlanta waren ze keurig op tijd bij de gate maar hadden nog een uur vertraging helaas. Maar goed, ze hadden het allemaal gehaald en de terugvlucht is prima verlopen en dat is het belangrijkste!

Zaterdag (gisteren dus) is Pascal met de Hartmannetjes naar Wild Florida geweest, wij moesten helaas werken maar dat was niet anders. Ze hebben een airboat ride gedaan en zijn heerlijk aan de wandel geweest. Pascal heeft nog een pluchen Maki gekocht en die mocht even bij Ron zitten:

Vandaag (zondag) hadden we een afspraak met een huiseigenaar waarna we nog wat af moesten handelen bij een ander huis op Watersong in Davenport. Wat als een gewone dag begon werd toch een beetje spannend want Ron kreeg een telefoontje van Lynn (de andere Nederlandse property manager) met de vraag op wij op Watersong zaten. Wat bleek, aan de overkant was een schoonmaakster een huis van Lynn aan het schoonmaken en toen zij naar buiten wilde zat er een alligator voor de deur! De schrik was natuurlijk groot want die wil je niet tegenkomen. We gingen meteen naar buiten, Ron gewapend met zijn slangentang en ik met mijn mobiele telefoon want dat is natuurlijk leuk voor later! Het bleek een gator te zijn van ongeveer 1.20 meter en toen Ron er heldhaftig op afging begon hij stevig te blazen, Ron deed een poging om hem met zijn tang te grijpen maar dat lukte helaas niet dus begon hij hem op te jagen langs het huis met de bedoeling hem in het achtergelegen meertje te laten eindigen. Helaas was deze gator niet bepaald snugger want hij schoot dwars door een poolscreen heen het zwembad in en kon er niet meer uitkomen. Er kwamen inmiddels meer mensen kijken want dat zie je natuurlijk niet iedere dag! Ron belde uiteindelijk met de politie en na een kwartiertje kwam er een sheriff kijken waarna hij een trapper heeft gebeld. Dit zou ongeveer een uur duren dus pakte meneer agent maar een stoel en is buiten de overkapping gaan wachten. Wij zijn nog even bij de overburen geweest om e.e.a. te regelen (wij managen dat huis) en toen we weg wilden gaan was de trapper net gearriveerd. Het vangen van de gator had nog wat voeten in de aarde want daar had hij uiteraard geen zin en maar het is uiteindelijk toch gelukt. De bek van deze kleine crimineel werd dichtgeplakt en we mochten hem nog even fotograferen waarna hij werd afgevoerd naar een ander meer. Zie hier de fotoreportage:

 

 

Na dit spannende intermezzo zijn we vertrokken naar Country Creek want Jose, haar man en een vriendin waren gearriveerd en hadden nog wat spulletjes voor ons meegenomen (nogmaals bedankt daarvoor!). We kenden elkaar alleen via Facebook dus maakten we eerst kennis en hebben gezellig zitten kletsen. Rond een uur of 5 namen we afscheid en gingen we op huis aan. Vanavond moesten we nog even wat afgeven bij een huis waarna we pizza zijn gaan eten bij Diromio's, het was erg lekker! 

Tot zover weer onze belevenissen, tot de volgende keer maar weer!