Terug naar huis met een kleine hindernis!

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op Facebook en op deze pagina. Ik vind het ontzettend leuk dat jullie er zo van genieten! Ik ga vanaf nu wel weer bloggen (ik beloof niet hoe vaak) en zal ook wat vaker dingen posten over Ron's makelaardij en "mijn" huizen, hopelijk vinden jullie dat leuk!

Maandagochtend stonden we weer redelijk vroeg op, onze vlucht was namelijk om 12.22 uur. Even na 7.30 uur zaten we dan ook aan het ontbijt. Michelle had de dag ervoor al zin in een wafel maar had toen iets te veel andere dingen op haar bord dus maakte ze er nu eentje. Laten we het erop houden dat er fruit op zat en een dagelijkse dosis melk 😂.

Nadat alle maagjes gevuld waren zijn we naar de kamers gegaan om de laatste spulletjes in de koffer en rugzakken te doen. Uitchecken was zo gepiept en om 8.45 uur zaten we in de auto onderweg naar het vliegveld van Detroit alwaar we na een tankstop rond 9.30 uur aankwamen. 

De auto werd gecheckt en we namen de bus naar de terminal alwaar we erachter kwamen dat de balie van Frontier twee uur voor vertrek pas open ging 😕! Er stonden al een man of 30 te wachten dus we sloten maar aan waarna Ron een bagagelabel ging printen. Toen de balie bemand was ging de afgifte van de koffer lekker vlot en konden we naar security waar de rij niet al te lang was en de paspoort/rijbewijs controle lekker snel ging bij de vriendelijke meneer.

Tot onze aangename verrassing hoefden we alleen schoenen uit (en riemen af maar die hadden we niet om) en mocht alle apparatuur in de rugzakken blijven zitten. Ik moet bekennen dat het wel relaxed was hoor!

Het was inmiddels rond 10.30 uur toen we in de terminal liepen, we hadden nog een laatste kleine missie. Ik wilde nog een koelkastmagneet van Michigan hebben en Michelle en Pascal allebei een sleutelhanger dus die werden nog even gehaald. 

Lekker rustig

Pascal had alweer honger (waar laat hij het?) dus die ging naar Chick-Fill-A en ik ging in de rij om koffie te halen bij Starbucks. Laat ik het zo zeggen, ze zullen daar geen probleem krijgen met oververmoeidheid! Na ongeveer een half uur (met slechts 7 mensen voor me voordat ik aan de beurt was) kreeg ik de felbegeerde frappucino, koffie en twee plakken cake.

Het boarden begon lekker op tijd maar we vertrokken uiteindelijk tegen 13 uur. Deze keer zaten we niet naast elkaar. Ron en ik zaten raam en midden aan de ene kant en Michelle en Pascal raam en midden aan de andere kant, we hadden dus allemaal iemand naast ons zitten. 

De vlucht verliep lekker rustig en ik heb nog wat foto's gemaakt toen we lager vlogen:

Toen we in de buurt van Orlando vlogen had de piloot een niet zo leuke mededeling, het vliegveld was gesloten wegens onweer en regen dus we moesten uitwijken voor een tussenstop naar Jacksonville. Het toestel moest daar bijgetankt worden en we zouden meer informatie krijgen als we op de grond stonden. Na de landing zagen we nog meer toestellen die stonden te wachten dus we waren niet de enige (later hoorden we dat er ook heel veel vluchten waren uitgeweken naar Palm Beach). Er werd afgeroepen dat we het toestel niet mochten verlaten maar wel gebruik mochten maken van het toilet. Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd! Ik moest al een uur maar de mevrouw die naast Ron zat lag zo diep te slapen dat ik het vervelend vond om haar wakker te maken. Ze was nu wel wakker dus ik schoot omhoog en baande me een weg naar de achterkant van het toestel. En ik denk dat alle dames dit wel herkennen: wat kan een mens daar blij van worden zeg! 

Maar goed, toen begon het wachten. Eerst was de verwachting dat we 20 minuten moesten wachten maar dat werd al snel bijgesteld naar: "over een uurtje weten we meer". Aangezien vrienden van ons afgelopen zaterdag iets dergelijks hadden op de vlucht naar Atlanta en vervolgens 4 uur hebben vastgezeten in Augusta waarna de connecting flight naar Duitsland werd gemist zagen we de bui letterlijk al een beetje hangen. Na ongeveer twee uur riep de piloot om dat iedereen snel moest gaan zitten want we hadden toestemming om te vertrekken. Ik heb nog nooit iedereen zo snel zien gehoorzamen😂! Het toestel ging naar de startbaan en had letterlijk een vliegende start, Ron zei al dat ze waarschijnlijk bang waren om weer teruggeroepen te worden!

Daytona Speedway

De vlucht was maar een minuut of 20 en we landden rond 18.15 uur veilig op Orlando. Toen we het vliegtuig uitliepen was het dus heel duidelijk dat het luchtruim een tijdje gesloten was geweest, het leek wel een mierenhoop! We namen de monorail naar Terminal A en moesten niet al te lang wachten op de koffer. Gauw naar de parkeergarage en lekker naar huis (met een tussenstop bij onze Italiaan om eten te halen).

Bij thuiskomst ware de poesjes heel blij dat we er weer waren, vooral George bleef me achtervolgen en aandacht vragen! Michelle pakte haar spulletjes en deed Marshall (voor wie het niet weet, dat is haar kat) in zijn mand (die had het weekend hier gelogeerd) waarna zij naar haar eigen huis is gereden. 

's Avonds kwamen Jeroen, Xandra en Antonie nog even langs om gedag te zeggen want zij vlogen dinsdag weer naar Nederland. 

Om 10 uur ging letterlijk het licht uit. Einde van een hele leuke mini vakantie!

Op naar Cleveland, Ohio!

De wekker liep ook vandaag vroeg af, wel later dan gisteren gelukkig! We zaten om 7.30 uur al aan het ontbijt in het hotel en vertrokken om 8.15 uur naar Cleveland. Hierbij nog een foto van de auto:

Om 11 uur waren we bij de parkeerplaats en hadden we ons doel voor vandaag bereikt, de Rock & Roll Hall of Fame!

We hadden van tevoren al kaartjes gekocht dus we konden met de QR code op de telefoon naar binnen, lekker makkelijk 😊. We kregen allemaal een polsbandje en mochten toen het prachtige gebouw in. We begonnen beneden alwaar er een enorme tentoonstelling van allerlei jaartallen, solo artiesten en bands was. Je kon het niet verzinnen en het was er! Nu kan ik een hele verhandeling gaan geven maar ik heb zoveel foto's gemaakt dat het leuker is om deze te bekijken. Daar komen ze:

Er was ook een ruimte genaamd The Garage, deze was ingericht met professionele geluidsapparatuur en instrumenten. In deze ruimte waren twee professionele muzikanten en konden bezoekers een liedje kiezen en meespelen of zingen. Het is natuurlijk niet moeilijk te raden wie dat maar al te graag deed! Pascal heeft dus heel veel nummers mee mogen spelen, niet alleen op elektrische gitaar maar ook op basgitaar en drums. Er was een meisje van 16 die ook een aantal nummers meezong en een jongen van 12 die heel goed kon drummen. Het was gewoon een genot om naar te kijken en luisteren! Hierbij een paar linkjes: freestyle , Sweet child

Toen de muzikanten aangaven dat ze een uurtje gingen stoppen om te lunchen beseften wij dat onze maagjes ook wel vulling konden gebruiken en zijn we via de giftshop naar het restaurant gegaan om lekker te lunchen.

Na de lunch hebben we nog een aantal dingen bekeken en is Pascal weer lekker verder gaan spelen.

Rond een uur of 4 zijn we naar de haven gewandeld om op de foto te gaan met the Cleveland Sign. Nu had ik dus verwacht dat het net zoiets zou zijn als IAMSTERDAM (ook in die grootte en kleur) maar het bleek dus een vrij kleine versie in het wit te zijn 😂. Maar goed, het was nog steeds leuk om er foto's te maken en een vriendelijke meneer heeft er ook nog een paar van ons vieren gemaakt waarna wij hun ook op de foto hebben gezet. 

Het was inmiddels tijd om naar de auto terug te gaan en de terugreis naar het hotel te aanvaarden maar niet voordat we nog wat laatste foto's hebben gemaakt!

Onderweg hebben we de kids aan het werk gezet om een restaurant te vinden (opdracht: geen keten maar een kleine zelfstandige) en Michelle vond een restaurant in Plymouth genaamd Pizza e Vino, dit bevond zich op een kleine 20 minuten van het hotel dus de keuze was bepaald.

Bij aankomst bleek het een klein gezellig restaurant met open keuken en houtskool oven te zijn, top dus! We kregen meteen een tafel en hebben allemaal een pizza besteld. Ze waren zo ontzettend lekker dat we helemaal niets meer overhadden, dat gebeurt ons niet vaak! En hoewel we eigenlijk vol zaten konden we de Tiramisu, Cannoli met chocolate chips en ijs niet weerstaan. Ook de desserts waren ongelooflijk lekker en gingen er grif in, slechts een stuk Tiramisu is meegegaan naar het hotel. link naar het restaurant: pizza e vino

We namen afscheid van de vriendelijke serveerster en waren rond 9.30 uur weer in het hotel.

Morgen vliegen we weer terug en zit het er helaas al weer op, maar wat was dit een heerijke mini vakantie!!