We hadden er al een tijdje naar uitgekeken maar op 5 maart was het dan eindelijk zover, we gingen op vakantie naar.......... Nederland!
Alvorens het zover was moest er uiteraard heel veel geregeld worden want we konden de huizen natuurlijk niet onbeheerd achterlaten. Gelukkig waren twee andere managers, Lynn en Pauline, zo lief om een weekje waar te nemen en konden mijn schoonmakers ook veel doen. Terwijl we dat allemaal aan het regelen waren ontstond er nog wat twijfel bij ons in verband met het oprukkende Corona virus maar we besloten toch te gaan. Coco hield de wacht bij de koffers:
Op 5 maart vertrokken we dus met een huurauto naar Orlando Sanford om met TUI naar Nederland te vliegen. De check-in ging behoorlijk vlot (en heel luidruchtig want ze zijn aan het verbouwen), security duurde wat langer want alle passagiers moeten nu via terminal B maar ook dat ging nog wel redelijk vlot. Matthijs, Femke, Emma en de ouders van Matthijs vlogen met dezelfde vlucht terug naar huis dus konden we nog gezellig babbelen in de vertrekhal. Al vrij snel mochten we boarden, we zaten op rij 6 en 7, dus dat was wel lekker. De vlucht vertrok redelijk op tijd en we vlogen, na de bekende tussenstop op Miami, de hele nacht door en landden omstreeks half 8 op Nederlandse bodem.
Vooral het temperatuurverschil was nogal een gevalletje aanpassen, van 32 naar 6 graden celsius! Eerste gang was uiteraard naar de douane, gelukkig maakte Michelle haar grapjes pas toen we al door de paspoortcontrole waren. Er werd namelijk gevraagd waar we vandaan kwamen, en onze allerliefste dochter maakte hier gelukkig geen grapjes over (jullie snappen het waarschijnlijk wel wat ze wilde zeggen).
De koffers waren er redelijk vlot en we namen afscheid van Matthijs en de familie en gingen naar de autoverhuur waarna we een marathon liepen naar de laatste parkeergarage om de auto op te halen. Helaas hadden we eerst een te kleine auto, we wilden niet de keuze maken tussen de bagage of de kinderen meenemen dus kregen we een mooie BMW grand touring waar alles prima in paste! We reden vervolgens naar Oudkarspel alwaar we Bep in de armen vielen en lekker aan het gebak gingen (moorkoppen en tompoucen, jammie). Even daarna kwamen Jannie en Henk, Karin en Anne en Sofie ook nog aan kortom het kippenhok was compleet 😉.
's-Middags hadden we een uitvaart van de man van een oud-collega, en de verrassing was natuurlijk groot dat wij er waren. Ook hebben we nog andere oud-collega's ontmoet en was het toch nog wel min of meer gezellig. Joke en Lia gingen nog mee naar Bep dus konden we daar nog verder kleppen (totdat ik instortte en twee uur mijn bed ingedoken ben), Ron was op stap met Pascal en de eerste "maaltijd" bij Febo was een feit!
Vrijdagavond werd er Chinees gehaald waarna we nog bij Hans en Karin koffie hebben gedronken, kortom een zeer productieve eerste vakantiedag!
Zaterdag gingen we eerst naar de markt in Alkmaar want er moesten stroopwafels gehaald worden, nadat deze gekocht waren gingen we de stad nog eventjes in maar besloten al vrij snel weer terug naar de auto te gaan want grote delen lijken wel een spookstad. Heel veel panden staan leeg en zien er erg verwaarloosd uit, we schrokken hier eigenlijk best wel van......
Aansluitend zijn we op visite gegaan bij Huub en Ellen want die hadden we ook al een hele tijd niet meer gezien (goh, hoe zou dat nou komen?) en ze hadden ons uitgenodigd voor de lunch. Ook hier kwamen we geen gesprekstof tekort en na een hele gezellige en heerlijke lunch namen we afscheid en gingen door naar Amsterdam om wat motorbenodigdheden voor Ron en Michelle te kopen, ze slaagden allebei waarna we door zijn gereden om Stefan en Ester op te halen om vervolgens door te gaan naar een clubhuis van Harley Davidson (ja echt, geen grapje) want daar hadden we een reünie van ASV Giram, de voetbalvereniging waar Ron en Stefan in een ver verleden jarenlang gespeeld hebben. Ze werden 70 jaar en het was tevens de laatste keer want de club wordt opgeheven. We zagen aardig wat bekenden en hadden de grootste lol. Wat wel erg handig was: ze hadden een frietkar gehuurd zodat we meteen de frikadel speciaal, patat speciaal en patat oorlog van de bucketlist konden strepen.
Zondagochtend kwam Andre op de koffie en kreeg van ons zijn verjaardagscadeau (hij is 4 april jarig maar ja, dan zijn wij er natuurlijk niet):
Zondag was Jannie jarig en hebben we met z'n allen bij de Griek gegeten, het was weer als vanouds heel lekker en ontzettend gezellig!
Maandag stond ook weer in het teken van diverse bezoekjes met als afsluiter een gezellig diner met Wim, Hannie, Ronald, Merel en Carlijn in Amstelveen. Het eten was zalig alleen erg jammer dat de serveerster een enorme chagrijn was (die Wim toebeet dat ze alleen was wegens een aantal zieken) waardoor alles vrij lang duurde en ons niet bepaald een welkom gevoel gaf! Bij vertrek uit het restaurant wenste Ron haar nog een fijne avond, het enige dat eruitkwam was: Ja, daag! Kortom, ons gezelschap was gelukkig 1000x leuker dan die miep! Helaas geen foto, helemaal vergeten! Wel leuke foto's van de katten van Wim en Hannie:
Dinsdag wilde Michelle graag een High Tea doen met Bep en mij, ze had geboekt bij Elhorst in Alkmaar en het was ouderwets takkeweer (oftewel het kwam met bakken de hemel uit). Maar goed, de High Tea was zalig en dat is uiteraard het belangrijkste 😊
De middag stond in het teken van Supermarkt bezoek, heel belangrijk natuurlijk want er stond behoorlijk wat op ons wensenlijstje. Albert Heijn, Deen en Kruidvat werden met volle tassen verlaten en toen begon uiteraard het gepuzzel om alles in te pakken! 's-Avonds hadden we afgesproken met de hele familie om nog een keer uit eten te gaan, deze keer bij Van Der Valk in Akersloot, en met 13 personen snappen jullie wel dat het een drukke bedoening was!
Na het overheerlijke diner zijn we naar SnowPlanet in Velsen-Noord gereden want Michelle wilde heel graag weer een keertje snowboarden en Marcel (de zwager van Stefan en Ester) wilde ook wel maar dan skiën. Michelle had in het begin wat moeite met de lift maar na een tijdje lukte het haar toch om boven te komen. Toen ze eindelijk met een behoorlijke vaart van de heuvel af zeilde had ze nog wel een kleine botsing met iemand die precies in het midden stond maar dat mocht de pret niet drukken, het belangrijkste is dat ze lol had!
Woensdag ging Michelle naar Amsterdam met een vriendin, wij gingen nog wat mensen opzoeken en een broodje eten bij Chez Frans (broodje gezond voor mij, check!)
en 's avonds gingen we (ja alweer) uit eten met Hans, Karin, Anne, Bas, Bep en wij vieren bij La Cubanita in Schagen (tapas, check!).
Ook deze avond was weer ontzettend gezellig en was een prachtige afsluiting van onze vakantie want donderdagochtend om 9.15 uur zou onze vlucht naar Orlando vertrekken en Michelle zou (let vooral op "zou") maandag de 16e terugvliegen. Ze wilde graag nog gaan stappen en afspreken met vriendinnen en nog wat inkopen doen, vandaar!
De wekker werd gezet op 4.45 uur (2 wekkers, altijd goed om een backup te hebben) en we vielen in een diepe slaap, deze duurde slechts tot 2.15 uur want toen vloog het licht aan in onze slaapkamer en kwam Michelle vertellen dat president Trump een complete lockdown had afgekondigd per vrijdagavond de 13e en dat ze van al haar Amerikaanse vrienden berichtjes kreeg hoe ze nu terug dacht te komen op maandag. Alle vluchten vanuit Europa (met Europeanen aan boord) werden geschrapt en alleen Amerikanen mochten naar de USA vliegen. We besloten daarom meteen een ticket voor Michelle te gaan proberen te regelen voor donderdag zodat ze in ieder geval terug kon naar Florida. Het lukte ons om nog een ticket op onze vlucht te bemachtigen waarna we als een gek haar koffer zijn gaan inpakken. Pascal was inmiddels ook wakker en ook Bep werd ingelicht. Toen we allemaal klaar waren zijn we, ruim een uur eerder dan gepland en behoorlijk gestrest, afscheid gaan nemen en naar Schiphol gereden. Ik moet eerlijk zeggen dat het voelde als het land ontvluchten..... De auto werd ingeleverd en we liepen naar de vertrekhal.
Bij de balies van TUI werden we verwezen naar de ticketbalie want ze moesten toestemming aan ons geven, aangezien we een E2 visum hebben mochten we mee, werden we begeleid naar de balie en lieten ze ons inchecken.
We hoorden toen overigens dat alle vakantiegangers bericht hadden gehad dat hun vlucht niet doorging dus het was nog even spannend of de vlucht überhaupt wel ging. Dat bleek gelukkig wel zo te zijn en na het inleveren van de koffers kregen we de boardingpassen en mochten we naar de security, daar waren we zo doorheen en ook de paspoortcontrole verliep vlot. Het viel meteen op dat het behoorlijk rustig was en dat was uiteraard heel onnatuurlijk voor Schiphol! We gingen eerst ontbijten (Ron en de kids hadden poffertjes en ik een club sandwich) waarna we richting gate liepen. We hadden G8 en het was er heel stil, de frequente reiziger weet wel hoe de hal eruit ziet vlak voordat je mag boarden maar dat was nu echt totaal anders:
Rond een uur of 9 werd er omgeroepen dat we gingen boarden en iedereen liep rustig naar de ingang van de gate, aan rijnummers werd niet gedaan omdat het zo stil was. We gingen aan boord en er bleken dus slechts 53 passagiers en 11 crewmembers aan boord te zijn, het was gewoon surrealistisch en bijna niet te bevatten wat er gebeurde! In premium zaten maar twee mensen, die hadden dus privé bediening en een eigen toilet en in het gedeelte erachter zaten wij met slechts 1 andere meneer. Al voordat we opstegen zaten we allemaal op een eigen rij:
We stegen op en de vlucht verliep lekker rustig, we hebben allemaal ook nog kunnen slapen, en we werden goed verzorgd door de crew. Ron had een dubbele maaltijd en omdat ze zoveel overhadden heeft Pascal heel veel mini donuts gehad en Michelle kuipjes met smeerkaas die ze mee mochten nemen. De crew kwam af en toe even kletsen en liet weten zich behoorlijk te vervelen!
Om 1.50 pm landden we op Orlando Sanford en hoopten we dat ze ons het land binnen zouden laten, bij Homeland was het uiteraard heel rustig en waren we vlot aan de beurt. Er werd alleen gevraagd of we in Italie waren geweest en of we voedsel mee hadden waarna we de felbegeerde stempels kregen en we door mochten naar de bagagebanden. Ook de bagage kwam snel, we hoefden niet eens door de scanner en we konden naar buiten. Wat een enorme opluchting was dat zeg!
Ik had Joke en Gerrit 's morgens al laten weten dat we nu met 4 personen terugkwamen en dat ze ons niet op hoefden te halen maar ze waren er toch (superlief). Michelle en ik zijn met de helft van de bagage met hun meegereden en Ron zou met Pascal een huurauto regelen. Dit resulteerde uiteindelijk in een telefoontje naar Pierre en Joke die ze hebben opgehaald want er stond een rij van heb ik jou daar bij Alamo!
Thuisgekomen waren Nicole, Austin en Callen bij ons thuis. Zij hebben voor onze haarballetjes gezorgd de afgelopen week en waren heel blij ons weer te zien!
Deze stressvolle dag werd afgesloten bij Gator's Dockside waarna ik dit blog ben gaan typen. Bedankt weer voor het lezen en we houden jullie de komende tijd op de hoogte van alle ontwikkelingen met het Corona virus!
Einde van een enerverend weekje!
