Happy Michelle, veel gezelligheid en de redding van een Disney prinses!

Nou, dat waren de weekjes wel weer moet ik zeggen! Met alles wat we hier meemaken vliegt de tijd echt voorbij en zitten we al bijna in het nieuwe jaar..... Ik bedenk me net dat we hier vandaag op de kop af twee jaar wonen!

Uiteraard is er wel weer het een en ander gebeurd in de afgelopen weken dus hierbij het verslag met (goh, verrassend) veel foto's!

We beginnen met waarom Michelle zo happy was. Heel simpel, ze was uitgenodigd door een mede Orlando Magic fan om mee te gaan naar een speciaal evenement in de NBA Experience in Disney Springs want de nieuwe tenues werden gepresenteerd en er zouden ook spelers bij aanwezig zijn. We werden dus gebombardeerd met foto's en een van de spelers (Terrence Ross) herkende haar van de vorige keer (bij Gators Dockside) waarop Michelle dus vroeg of ze een nieuwe foto met hem mocht maken want ze vond de vorige niet zo leuk 😂. Hij gaf graag gehoor aan haar verzoek, en met hem nog veel meer spelers.

 

 

 

Vrijdag 15 november zijn we met z'n vieren naar Orlando Magic tegen de San Antonio Spurs geweest. Ron had gratis tickets gekregen toen hij zijn Disney Annual Pass verlengde en we zouden in de Disney Suite zitten (klonk best chic, vonden we zelf). Bij aankomst deden alle kaarten het echter niet dus moesten we naar het loket en legden uit wat er aan de hand was, de vriendelijke meneer achter het loket liep weg en kwam terug met 4 nieuwe kaartjes. We snapten het niet helemaal want er stond namelijk op dat we in de Presidential Suite zaten...... Na ongeveer 5 keer vragen bij deze en gene ontdekten we dat we toch echt in een suite met luxe leren stoelen zaten! We zaten echt heerlijk  en hebben genoten van de geweldige wedstrijd en als kers op de taart wonnen we ook nog!

 

 

 

 

Qua werk was het in de week erna iets rustiger, dit resulteerde in een dagje vrij voor Ron en mij zodat we naar Hollywood Studios konden met Sally. We hadden FastPasses voor de Rock 'n Rollercoaster en, tot mijn enorme verbazing, is Ron er ook in gegaan! Voor wie het niet weet, Ron gaat dus NOOIT in achtbanen en aanverwante attracties omdat hij er zelf geen controle over heeft.

 

Toen we weggingen moest ik nog even een foto van dit bord bij de ingang maken, lees vooral even de laatste zin met het puntje ervoor (over pets). Hilarisch!!

We sloten af met een heerlijke lunch in Animal Kingdom Lodge, de kerstversiering was erg mooi!

 

De rest van de week bestond uit werken, werken en afscheid nemen van huiseigenaren die weer vertrokken, niets bijzonders dus! 25 november brak aan, niet alleen was dit Pascal's verjaardag maar ook kwamen Bep (die ook jarig was), Stefan en Marcel (zwager van Stefan) aan op Orlando Sanford. Dezelfde avond kwamen Ronald, Merel en Max ook aan op MCO en zij kwamen gelijk even langs om gedag te zeggen en de jarige te feliciteren! De volgende dag zijn we meteen maar met z'n allen uit eten gegaan bij Manny's Chophouse, behalve Pascal want die had geen zin.....

Uiteraard mocht een bezoekje aan de Disney hotels niet ontbreken, alles was weer prachtig versierd en dat vraagt uiteraard om foto's:

 

 

 

 

Op Thanksgiving Day (28 november) zijn we naar Blue Spring State Park geweest om manatees te kijken. Er waren er 204 geteld, zoveel hebben we er niet gezien maar toch wel een heleboel!

 

 

 

 

 

's Avonds hebben we gezellig gegourmet (is dat een woord, geen idee maar jullie begrijpen het wel). De temperatuur was nog behoorlijk hoog dus konden we heerlijk buiten eten. Michelle had haar vriendin Elizabeth en een vriend genaamd Mo uitgenodigd (want die hadden niemand om het bij te vieren, haha) en het was een dolle boel. Vooral omdat beide vrienden absoluut niet wisten wat gourmetten was. Maar goed, ze vonden het heerlijk en begrepen snel hoe het werkte!

 

 

Stefan en Marcel hebben zich overigens samen enorm vermaakt met bezoeken aan state parks, gecombineerd met vissen en hebben ontzettend veel gezien (herten, een enorme otter, gators, slangen, eekhoorns en heel veel vogels). 

Zondagavond zijn we met z'n allen uit eten gegaan (het was de laatste avond voor Stefan en Marcel want die vlogen maandag al weer naar huis helaas) bij Bahama Breeze. Heerlijk en gezellig!

Na het eten zijn we naar Celebration gereden om de kerstversiering te bewonderen. Het was prachtig en we kijken even naar de foto's:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandagochtend stond in het teken van werken en hebben we geluncht bij Yellow Dog Eats (Stefan lacht wel maar hij was niet echt blij, alleen het feit dat hij weer naar Ester ging verzachtte de pijn).

 

Na de overheerlijke lunch was het helaas tijd om afscheid te nemen, Stefan en Marcel gingen naar Sanford en wij gingen nog even naar Winter Garden en daarna naar huis. Dit brengt me dus bij de in de titel van dit blog genoemde redding.

Wat gebeurde er? We reden op Fiquette Road (richting ons huis) en voor ons dook iedereen weer eens op de rem want het stoplicht stond op rood (normaal remmen en anticiperen kennen ze nog altijd niet). Op het moment dat Ron remde dook hij ineens de berm in en Bep en ik schrokken ons rot! We begrepen al snel waarom hij dat gedaan had want rechts naast ons scheurde ineens een kleine auto zo de struiken in en kwam tot stilstand. Ron had dus in zijn achteruitkijkspiegel gezien dat de bestuurster niet op zat te letten en week bij voorbaat maar uit in de hoop dat ze op het asfalt zou blijven, ze koos dus voor de verkeerde kant (inzicht zit ook in de Amerikaanse manier van rijden) en zat dus vast. Tot haar grote geluk was ze net op tijd tot stilstand gekomen want voor haar auto stond een behoorlijke boom! Ze kwam heelhuids maar nogal bleek uit de auto en keek vertwijfeld naar de auto want hoe krijg je die nou weer uit die struiken? Ron vertelde haar dat we naar ons huis zouden gaan om de truck op te halen en haar auto eruit te slepen. Ze zei dat het niet hoefde want ze zou AAA (de Amerikaanse ANWB) wel bellen, we zeiden dat dat niet hoefde en hebben de truck opgehaald. Ik ben bij haar ingestapt en heb telefonisch contact met Ron gehouden wat we moesten doen en na wat getrek was de auto weer vrij. De voorruit was gebarsten en van de bumper was niet heel veel meer over maar ze kon nog rijden. Ze vertelde dat ze bij Disney werkte als prinses en ik raadde meteen als welke: Assepoester! Ze gaf ons allebei een hele dikke knuffel en daarna gingen we allebei weer onze eigen weg. Ik zei later wel nog tegen Ron dat prinsessen toch beter in een koetsje kunnen rijden 😂

Dit was dus toen ze de bosjes in scheurde.....

Nou, dat was het dan wel weer zo'n beetje. Ik ben vast nog wel het een en ander vergeten maar dat komt omdat er zoveel gebeurde, hihi. Ik hoop dat jullie onze belevenissen weer leuk vinden en graag tot de volgende keer!

En ze leefde nog lang en gelukkig!