Zoals de meeste lezers wellicht nog weten ben ik vorig jaar "even" op en neer gevlogen naar Kansas, Missouri om Pascal op te zien treden tijdens MWROC in de Mid America Nazarene University in Olathe. Dat was me best goed bevallen (behalve dat ik doodmoe was omdat ik vrijdagochtend daar was en zaterdagochtend weer terug vloog) dus we besloten dat ik dat weer ging doen. Ik zou echter niet alleen gaan want Maggie (Pascal's vriendin) wilde ook wel mee, gezellig! Dat betekende dat we vliegtickets met Southwest boekten, een auto en een La Quinta Inn hotel voor twee nachten. Bijgaand het verslag:
We vlogen op donderdagochtend om 6.25 uur dus we moesten 2 uur van tevoren op het vliegveld zijn, dus de vertrektijd vanaf huis zou rond 4 uur zijn want ik had een parkeerplaats in de C-Garage geboekt dus we hoefden niet met een shuttle. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen weet ik nog steeds niet maar ik had mijn wekker dus op 3.45 in plaats van 2.45 gezet, oeps! Vraag niet hoe maar we waren alsnog keurig op tijd (hadden zelfs nog tijd over) maar het was best wel stressen! Maar goed, parkeren en security ging lekker vlot dus we konden weer ademhalen .
Voor wie het niet weet, Southwest heeft geen toegewezen stoelen maar werkt met boarding groepen met een nummer. We hadden daarom Early Bird check in genomen, dan krijg je een lager nummer en kun je gegarandeerd je bagage kwijt. We hadden A24 en 25 dus we mochten lekker snel instappen. Uiteindelijk bleek het toestel maar 52 passagiers te hebben dus was het eigenlijk niet nodig geweest 😉. We zaten lekker op rij 6 en hadden drie stoelen voor ons tweetjes, erg prettig! Tijdens de vlucht kregen we een snackje en een drankje en voordat we het wisten gingen we al landen en waren we in Kansas City. We namen de bus naar de autoverhuur en meldden ons bij de balie van Alamo. De vriendelijke medewerkster zat nogal om een praatje verlegen dus hebben we een leuk gesprek gehad waarna we naar de parkeerplaats mochten om een auto uit te zoeken. De dame die er stond wees aan uit welke rij we mochten kiezen en begon alle auto's op te noemen. Bij auto nummer 1 riep ik al meteen dat ik die wel wilde, een witte Ford Escape, dus we waren snel klaar. Eerst even een rondje om de auto gelopen en een video gemaakt en vervolgens de telefoon aangemeld waarna we op pad konden.
Ik had Ron al gebeld om te melden dat we er waren en nog moesten ontbijten waarna hij een link doorstuurde voor een restaurant in Olathe genaamd the Big Biscuit dus dat werd het doel. We waren er rond een uur of half 10 en kregen meteen een tafeltje. Maggie nam een wafel met thee en ik een Western omelet met aardappeltjes en toast en een kop koffie. Heerlijk ontbeten!
De universiteit was een paar minuten verderop dus dat was de volgende stop. Buiten kwam ik al een bekende tegen maar Maggie moest nog even naar het toilet dus liepen we een ander gebouw in. Even later belde Ron al waar we waren, de tam tam had zijn werk al gedaan zeg maar 😂. Ron kwam er meteen aan en gaf ons de badges waarmee we overal toegang hadden, erg handig! Hij nam ons mee naar het gebouw waar alle workshops en repetities gehouden werden en de eerste stop was uiteraard Pascal. Hij zat in een lokaal te repeteren maar schoot omhoog toen hij Maggie zag (mama is niet echt belangrijk op dat moment, haha) en hij gaf bijna licht 💡! We gingen daarna naar de grote zaal want er werd druk gerepeteerd dus dat wilden we wel zien, wat een talent loopt daar toch rond zeg! Na de lunch was het tijd om de jaarlijkse groepsfoto te maken en dat heeft best wel veel voeten in de aarde zeg maar!
Om 2 uur was er een optreden van allerlei groepen en die hebben we nog gezien waarna we naar ons hotel zijn gereden, het was maar 10 minuten, want we wilden inchecken en even een dutje doen want we waren behoorlijk moe.
Check in ging lekker vlot en we kregen een kamer op de eerste verdieping met twee queen bedden. Bij binnenkomst hing er alleen een vage sigarettenlucht en aangezien er specifiek gezegd werd dat het niet roken is ben ik later nog even naar de receptie gelopen om het te melden. Het was niet zo erg dat we wilden verhuizen maar ik vond het wel handig zodat wij niet aansprakelijk waren. We gingen een dutje doen en zijn eind van de middag naar Culvers gereden om een burger te eten (we hadden niet heel veel honger) waarna we weer naar de universiteit zijn gereden want er was een optreden van Mark Wood, Haydn Vitera en Tracy Silverman. Pascal en Maggie zaten heerlijk naast elkaar en ik ernaast want Ron was video aan het maken en rende zich een versuffing (je zag hem letterlijk overal opduiken 😂). Het concert was fantastisch, hierbij een paar linkjes: Haydn Vitera, Haydn Vitera 2, Mark Wood, Mark & Laura
Na het concert was het tijd om terug naar het hotel te gaan en zijn we lekker gaan slapen. De wekker stond om 8 uur maar ik was al veel eerder wakker want de airco maakte een ongelooflijke herrie (unit zat onder het raam zoals je best veel ziet hier) en ik heb 's nachts nog mijn oordopjes ingedaan. Maggie heeft met haar koptelefoon op geslapen! Douchen bleek ook een uitdaging want de douche zat in het bad en de douchekop sprayde overal water heen zodat de badkamer ook meteen drijfnat was! Ook was er geen ventilator, niet echt handig zeg maar
Het ontbijt was redelijk en daar wil ik het graag bij houden! We pakten onze spulletjes en reden weer naar het kamp want de repetities voor het eind concert waren in volle gang. Pascal stond al op het podium dus we vielen met onze neus in de boter en we konden nog een stukje van Purple Rain meepakken. De overige nummers werden ook geoefend en rond een uur of 12 waren ze klaar en zijn wij naar een strip mall gereden want er zat een Japanse winkel waar Maggie graag naartoe wilde. We struinden er rond en Maggie kocht wat kleine dingetjes, volgende stop was Marshall's alwaar ik slaagde voor een leuk bloesje en een broek en toen was het tijd voor lunch. Er bleek een Grieks restaurant genaamd Mr. Gyros te zitten dus mijn keus was snel gemaakt. Ik had een pita met Gyros en Maggie een pita met steak vergezeld van een heerlijke salade, prima keuze! We shopten nog even verder (waren snel klaar want zoveel is er niet te doen) en gingen daarna naar het hotel om ons om te kleden. Het diner was wederom simpel en snel maar erg lekker. Ik had een tentje gevonden genaamd Wingstand by Jefferson's en we hebben lekker chicken wings met frietjes gegeten.
We waren om een uur of half 7 terug bij de universiteit en vonden een mooi plekje in de zaal op rij 2 zodat we prima zicht hadden op het podium. Ik blijf in herhaling vallen maar het was zo gaaf!! De kwaliteit was weer beter dan vorig jaar. Ik kan wel alles gaan uitleggen maar hierbij een paar links naar de optredens: Twisted Sister, Prince
Na het concert was er nog een klein feestje waarbij iedereen uit zijn dak ging en er heel veel foto's gemaakt werden. Rond een uur of 11 namen we afscheid en zijn we weer naar het hotel gereden.
Helaas wederom een onrustige nacht (met dank aan de airco) en ik werd wakker met kleine bultjes op mijn voeten. Bij nader onderzoek vond ik dus een bed bug (bedwants) 😡, ik heb er een foto van genomen om het aan de receptie te laten zien. Daarna kwam ik er ook nog achter dat de vensterbank onder de koffievlekken zat! Normaal gesproken is deze keten echt niet slecht maar deze vestiging viel nogal tegen..... Bij het uitchecken heb ik de foto's laten zien en het enige dat eraf kon was: sorry. We hebben overigens melding gemaakt bij Expedia en 15% teruggekregen van het verblijf.
We zijn voor de laatste keer naar de universiteit gereden alwaar Ron en Pascal alle spullen aan het inladen waren. We hielpen nog even mee en namen daarna afscheid van iedereen waarna Ron en Pascal de rit naar Orlando begonnen. Maggie en ik gingen nog naar de Kansas Zoo want we vlogen pas om 19.20 uur dus we hadden nog wat tijd over. Het was 40 minuten rijden en parkeren was gratis (daar houden wij van). Bij binnenkomst zagen we meteen een bewegende dinosaurus, het bleek een soort tentoonstelling te zijn door het hele park. Het park was prachtig en de dieren hadden behoorlijk wat ruimte. Laten de foto's het verhaal maar vertellen:
Rond een uur of half 4 zijn we weer in de auto gestapt en naar het vliegveld gereden. De auto inleveren was zo gebeurd en we namen de bus weer naar de terminal.
Ook security ging behoorlijk vlot dus we hadden nog tijd om wat te eten. Boarden begon iets later want het vliegtuig was iets later aangekomen maar ging wederom soepel. Grappig verhaal, Maggie had haar Duffy (Disney beer) bij zich en de medewerker bij de scan vroeg om zijn boarding pass. Mijn schattige schoondochter gaf als antwoord dat hij op schoot zat en dus geen ticket nodig had! De medewerker kwam niet meer bij!
Ook nu hadden we weer 3 stoelen tot onze beschikken dus Duffy had zijn eigen plek, hij kreeg nog een compliment van de stewardess omdat hij zich voorbeeldig gedroeg 😂.
Ook nu verliep de vlucht weer soepel en om 23 uur stonden we aan de grond in Orlando en konden we naar de auto en lekker naar huis. Nadat ik Maggie thuis had afgezet ben ik naar huis gereden en om 00.30 uur was ik weer thuis en werd meteen belaagd door de katten.
Voor wie het leuk vindt, hierbij de links naar de daily videos van het kamp:
En nog een paar foto's van Pascal:
Einde van een paar hele leuke dagen!
2 opmerkingen:
Wat een leuk verslag zeg! Leuk al die linkjes er ook bij. Pascal zal wel hebben genoten, en jullie ook, behalve die bedbug, brrr... En die Duffy, wat een bofferd met zijn eigen stoel :-)
Zo te lezen een paar gezellige dagen gehad. Leuk verslag.
Een reactie posten