Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op Facebook en op deze pagina. Ik vind het ontzettend leuk dat jullie er zo van genieten! Ik ga vanaf nu wel weer bloggen (ik beloof niet hoe vaak) en zal ook wat vaker dingen posten over Ron's makelaardij en "mijn" huizen, hopelijk vinden jullie dat leuk!
Maandagochtend stonden we weer redelijk vroeg op, onze vlucht was namelijk om 12.22 uur. Even na 7.30 uur zaten we dan ook aan het ontbijt. Michelle had de dag ervoor al zin in een wafel maar had toen iets te veel andere dingen op haar bord dus maakte ze er nu eentje. Laten we het erop houden dat er fruit op zat en een dagelijkse dosis melk 😂.
Nadat alle maagjes gevuld waren zijn we naar de kamers gegaan om de laatste spulletjes in de koffer en rugzakken te doen. Uitchecken was zo gepiept en om 8.45 uur zaten we in de auto onderweg naar het vliegveld van Detroit alwaar we na een tankstop rond 9.30 uur aankwamen.
De auto werd gecheckt en we namen de bus naar de terminal alwaar we erachter kwamen dat de balie van Frontier twee uur voor vertrek pas open ging 😕! Er stonden al een man of 30 te wachten dus we sloten maar aan waarna Ron een bagagelabel ging printen. Toen de balie bemand was ging de afgifte van de koffer lekker vlot en konden we naar security waar de rij niet al te lang was en de paspoort/rijbewijs controle lekker snel ging bij de vriendelijke meneer.
Tot onze aangename verrassing hoefden we alleen schoenen uit (en riemen af maar die hadden we niet om) en mocht alle apparatuur in de rugzakken blijven zitten. Ik moet bekennen dat het wel relaxed was hoor!
Het was inmiddels rond 10.30 uur toen we in de terminal liepen, we hadden nog een laatste kleine missie. Ik wilde nog een koelkastmagneet van Michigan hebben en Michelle en Pascal allebei een sleutelhanger dus die werden nog even gehaald.
 |
| Lekker rustig |
Pascal had alweer honger (waar laat hij het?) dus die ging naar Chick-Fill-A en ik ging in de rij om koffie te halen bij Starbucks. Laat ik het zo zeggen, ze zullen daar geen probleem krijgen met oververmoeidheid! Na ongeveer een half uur (met slechts 7 mensen voor me voordat ik aan de beurt was) kreeg ik de felbegeerde frappucino, koffie en twee plakken cake.
Het boarden begon lekker op tijd maar we vertrokken uiteindelijk tegen 13 uur. Deze keer zaten we niet naast elkaar. Ron en ik zaten raam en midden aan de ene kant en Michelle en Pascal raam en midden aan de andere kant, we hadden dus allemaal iemand naast ons zitten.
De vlucht verliep lekker rustig en ik heb nog wat foto's gemaakt toen we lager vlogen:
Toen we in de buurt van Orlando vlogen had de piloot een niet zo leuke mededeling, het vliegveld was gesloten wegens onweer en regen dus we moesten uitwijken voor een tussenstop naar Jacksonville. Het toestel moest daar bijgetankt worden en we zouden meer informatie krijgen als we op de grond stonden. Na de landing zagen we nog meer toestellen die stonden te wachten dus we waren niet de enige (later hoorden we dat er ook heel veel vluchten waren uitgeweken naar Palm Beach). Er werd afgeroepen dat we het toestel niet mochten verlaten maar wel gebruik mochten maken van het toilet. Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd! Ik moest al een uur maar de mevrouw die naast Ron zat lag zo diep te slapen dat ik het vervelend vond om haar wakker te maken. Ze was nu wel wakker dus ik schoot omhoog en baande me een weg naar de achterkant van het toestel. En ik denk dat alle dames dit wel herkennen: wat kan een mens daar blij van worden zeg!
Maar goed, toen begon het wachten. Eerst was de verwachting dat we 20 minuten moesten wachten maar dat werd al snel bijgesteld naar: "over een uurtje weten we meer". Aangezien vrienden van ons afgelopen zaterdag iets dergelijks hadden op de vlucht naar Atlanta en vervolgens 4 uur hebben vastgezeten in Augusta waarna de connecting flight naar Duitsland werd gemist zagen we de bui letterlijk al een beetje hangen. Na ongeveer twee uur riep de piloot om dat iedereen snel moest gaan zitten want we hadden toestemming om te vertrekken. Ik heb nog nooit iedereen zo snel zien gehoorzamen😂! Het toestel ging naar de startbaan en had letterlijk een vliegende start, Ron zei al dat ze waarschijnlijk bang waren om weer teruggeroepen te worden!
 |
| Daytona Speedway |
De vlucht was maar een minuut of 20 en we landden rond 18.15 uur veilig op Orlando. Toen we het vliegtuig uitliepen was het dus heel duidelijk dat het luchtruim een tijdje gesloten was geweest, het leek wel een mierenhoop! We namen de monorail naar Terminal A en moesten niet al te lang wachten op de koffer. Gauw naar de parkeergarage en lekker naar huis (met een tussenstop bij onze Italiaan om eten te halen).
Bij thuiskomst ware de poesjes heel blij dat we er weer waren, vooral George bleef me achtervolgen en aandacht vragen! Michelle pakte haar spulletjes en deed Marshall (voor wie het niet weet, dat is haar kat) in zijn mand (die had het weekend hier gelogeerd) waarna zij naar haar eigen huis is gereden.
's Avonds kwamen Jeroen, Xandra en Antonie nog even langs om gedag te zeggen want zij vlogen dinsdag weer naar Nederland.
Om 10 uur ging letterlijk het licht uit. Einde van een hele leuke mini vakantie!
2 opmerkingen:
Weer een heel leuke blog. En ook prettig de belofte om er vaker eentje te maken. 👍
Jeetje zeg, ik ging er voor ik het las vanuit dat het een kort vluchtje was, en jullie snel weer thuis waren. Maar wat een lange dag zo!
Gelukkig veilig thuis gekomen, en de poezels weer kunnen knuffelen.
Leuk om weer een blogje van je te lezen.
En nóg leuker als je nog meer blogjes gaat maken, en ja, de onderwerpen die je noemt lijken me leuk om over te lezen.
Dank voor je leuke verslag!
Een reactie posten